by Sezgin | Ağu 8, 2014 | Gezen Tohumlar |
Bayram arifesi geldiğimiz İstanbul’dan bayramın birinci günü ayrılıp 1 haftalığına Karadeniz’e gidiyoruz. Ancak Karadeniz’in batısına, Kırklareli’ye… Kıyıköy’e vardığımızda, deniz kenarındaki merada kurulmuş onlarca çadır görüyoruz. Tatilde burası da, Akdeniz sahilleri kadar olmasa bile kalabalık. Ancak hiçbir işletme olmadığından kamp yapmak beleş. Gündüz mandaların, ineklerin ve koyunların otlatıldığı bu alanda istediğiniz her yerde konaklayabilirsiniz. Suda vakit geçirmek için Karadeniz’in dalgalarıyla boğuşmayı ya da Aya Nikola Manastırı’nın bulunduğu yerdeki nehirde deniz bisikleti, kano ya da tekne ile tur yapıp eşsiz nilüferlerin arasında dolaşmayı tercih edebilirsiniz. Biz ikincisini yaptık. Longoz Ormanları’na doğru ilerleyip Sivriler Köyü’ne vardığımızda, Demirköy yolu üzerindeki bir piknik alanında geçiriyoruz geceyi. Yavaşça akan bir derenin yanında, ormanın içerisindeki bu güzel yeri bozan tek şey etraftaki plastik atıklar. Bizi rahatsız eden bu görüntüden kurtuluyoruz yarım saatlik bir emekle. Ancak bu ne ilk, ne de son… Ertesi gün stabilize yolu takip edip Longoz ormanlarına varıyoruz. İğneada Longoz Ormanları, subasar ormanların dünyadaki üç örneğinden biri. Milli Park ilan edilmiş durumda ancak koruma altında değil. Orman içinde yapılaşmalar var ve her yönden giriş serbest. Ormanın içerisi jungle gibi. Ağaçlara dolanan sarmaşıklar, küçük göletlerde yüzen mandalar… Manda ve himaye… İğneada’ya doğru ilerlerken yol üzerindeki bir nehirden geçiyoruz. Devam eden bir köprü inşaatı var ancak o bitene kadar; TEK YOL DERE! Yürüyerek geçmek kolay, pek derin olmadığı için herhangi bir araç da geçebilir. Murtaza için ise zaten sorun yok. Çok kalabalık olduğu için İğneada’yı vardığımız gibi terk edip Beğendik Köyü’ne doğru yola devam ediyoruz. Beğendik Bulgaristan sınırında küçük bir yerleşim. Hemen yanında, sınırın öbür tarafında Rezovo var. Kamp kurduğumuz yerde de, gece komşu...
