Yolda Olmak

Sürekli genişleyen bir evrende, saniyede 550 km hızla yol alan bir galaksinin içerisinde, saniyede 2200 km hızla hareket eden bir yıldızın çevresinde, saniyede 29 km hızla dönen bir gezegenin üzerinde yavaşça yol alıyoruz. Belirli bir hedef olmaksızın ve herhangi bir yere yetişmeye çalışmadan, sakince… Ve dünyanın üzerinde bulunduğumuz kısmı güneşe arkasını döndüğünde, yolun bizi getirdiği yerde sabahı bekliyoruz.

Buradayız

Buradayız

Hepimiz; bütün canlılar, toprak, hava ve su; seyyahız bu gezegen üzerinde. Var olduğumuz sürece yoldayız… Yolda olmak, sadece yolda gitmek değildir çünkü. A noktasından B noktasına gitmekte olan bir araçtaki kişinin aklında sadece B noktası var ise eğer, o anda A noktası ile B noktası arasındaki bir yerdedir yalnızca, yolda değildir. Çünkü yolda olmak Zenon Paradoksundaki gibi bir yerde bulunmak değil, o yere gidişin kendisidir. Henüz bir tohum iken düştüğü yerde büyüyen ve nihayetinde ölen bir ağaç bile seyahat etmektedir aslında. Kendisi, çevresindeki her şeyle beraber değişmekte ve doğanın akışı içerisindeki yolculuğunu sürdürmektedir.

Biz de yerleşik yaşamı geride bırakıp evimizle beraber gezmeye başladığımız ve her yeri evimiz bellediğimizden beri birbiriyle iç içe geçen iki yolculuk gerçekleştiriyoruz aslında. Biri yeryüzündeki, diğeri ise kendi içimizdeki yolculuk… İçsel yolculuğumuz da birbiriyle iç içe geçen iki yolculuk; iki insanın birlikte gerçekleştirdiği iki ayrı yolculuk…

Ve Burdayız!

Ve Burdayız!

Yoluculuğumuzun bizi getirdiği yerlerden biri olan Bayramiç Yeniköy’deyiz… Kaz Dağları’nıngüzelliği içerisinde ziyaretçileri, gönüllüleri ve yerlileriyle birlikte yaşayan güzel bir alan. Buraya vardığımız günden beri tattığımız, dokunduğumuz ve kokladığımız her şeyde doğallığı hissediyoruz. Sabahları önce tavuklar, kazlar, köpekler ve kediler için, sonra homo-sapiens’ler için kahvaltı hazırlıyoruz. Her öğünün yemeğini buradaki toprak sunuyor, buradaki eller birlikte pişiriyor. Çevredeki kuşların sesleriyle beraber mutfaktan güzel bir müzik duyuluyor her zaman. Ne yapmamız gerektiğini doğa söylüyor… Güneşli bir günde bezelye toplayıp, yağmur yağarken kucağımızda kedilerle beraber kitap okuyoruz.

Yolculuğumuz devam ediyor… Bütün içtenliği ve sevgisiyle bizi kucaklayan doğayı izleyerek…

 

1 Yorum

  1. Ne zamandır merak ediyordum nerelerdesin, ne yapıyorsun diye Sezgin. Blog sayesinde haber almış oldum 🙂 Ben bile heyecanlanıyorum yazdıklarınızı okudukça. Ne de güzel yoldasınız… Güzel “yol arkadaşı”na da selamlarımı ilet lütfen. Sevgiler…

    Yanıtla

Bir Yorum Gönderin

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir